Ormanın serin gölgesi ile kutup parlaklığının tek karede çarpışması: bir yanda çam diplerinden kopmuş damla yeşil, diğer yanda camdan oyulmuş baget beyaz. Altın iskelet bu iki zıt kutbu tek yüzeyde sabitler; taşlar, sanki aynı nabızda atıyormuş gibi birbirine kavislenir. Yüzüğün açık armonisi, parmağa hafif bir asimetri hissi vererek bakışları merkezde toplar; ışık, yeşilin koyu derinliğinden geçip beyaz kristalde yankılanarak geri sıçrar.
Konfor kavisleri uzun kullanımda varlığını unutturur ama her el hareketinde ikili prizma etkisiyle bir “ışık kırılması” performansı sergiler. Tek başına cesur bir manifesto; katmanlı yüzük oyununda ise tüm kompozisyonun ritmini belirleyen referans noktası. Ice Duet—buzla ısıtılmış, yeşille aydınlatılmış modern bir iktidar imzası: takın, zıtlıkların uyumuna hükmedin.
